ZAMANSIZ MEKANSIZ AŞK...

Merhabalar reçellerim, bugunlerde hüzünle günler yaşıyorum en başta hala oldum onun sevincli hüznü diğer yandan biricik amcamı kaybettim daha çok taze mutlaka alışacağız sadece bize biraz sabır kalıyor sanırım zaman yaşanan acıların üzerini tamamen örtemese de birazda olsa kabuk bağlamasını sağlar diye düşünüyorum...

Bugun karaladım biraz göç etmiş yakınlarımıza, sevdiklerimize, ailemize herkese gelsin bu satırlar...

Yeni bir deneyim, yeni bir rüya yaşamak gibi onunla olmak, rüzgarın sesiyle yarışmak, gözlerinizi kapadığınızda içinizde ki coşkuyu arttırmak.  Ayrı bir dünyada ayrı bir insan olma ayrıcalığını hissetmek,  melankolik ritimlerin sessizce çalması gibi ışıklarının yüzünüze çarpmasını arzulamak.

Kimi zamanların, zamansız yerlerde yaşanılamayanı anların herhangi bir parçasında bulmak kendini ve gökyüzüyle buluşmayı arzu edercesine kendini bırakmak…

Dokunuşlarda zirvenin en üst noktasına ulaşmak, renginde yansıtmak her bir aşkı…

Sanki sana bakan gözleri varmış gibi, çizgilerinin her bir karesinin dilini keşfetmeye çalışırken bir anda esiri olmak gibi , elleriniz de hafiflemiş etkilerin taneleşmesi  o anda sadece ve sadece onunla olmak gibi…

Kayıpların gözününüzün önünde gerçekleşmesi, siz ona dokunurken avuçlarınızın üzerinden kayıp gitmesi gibi...

Yıllar geçsede yanınızda olan yada olamayan bütün herkese bağırırcasına, sessizce haykırmak gibi...

Eğer onu anlatmaya bir tek kelime gerekiyorsa onun adı sebepsiz sevmek…

Birini sevmek değer vermek ve onu yaşamak sadece ve sadece zamansız mekansız aşktır...

Eğer sevdiğinizi söylemediğiniz, özlediğiniz her kim var ise umarım bu satırlarda bulabilmişsinizdir. Haydi reçellerim koşun ve o her kimse yada her kimler ise annenize, babanıza, kardeşinize, sevgilinize söyleyin ve haykrın...