RENKLİ KAYIKLAR...
Bu sabah bir başka
dünyaya uyanmış gibi açtım gözlerimi, burnumda taze ekmek kokusu, ocakta
demlenen çayın buharı hiç bu kadar güzel gelmemişti. Usulca kalktım yataktan
yavaş yavaş acele etmeden doğruldum, gittim pencerenin önünde beni bekleyen
doğan güneşe karşı. Renk renk kayıkları yüzdüresim vardı, bir dokunuşla yol vermek ve seyretmek gidecekleri yerleri merak ederek.
Derin bir nefes
aldım gözlerimde ışıl ışıl parlayan ışıkla. İçimde tarifi belli olmayan bir his
ve ben sokaktan geçen ve beklide her sabah gördüğüm farkında olmadığım
insanları fark ederek, günaydın dedim içimden sessiz çığlıklarımda haykırdım
yoksa deli derlerdi bağırsam biliyorum. Hafiften bir tebessümle ilk defa aynaya
başka baktım, gözlerime, saçıma, yüzüme inceledim kendimi beynimde o mutluluk
sarhoşluğuyla.
Küçük sevinçlerdi
ya hani hayattan istediğim, yediğin lokmanın paylaşılarak yenmesi gibi,
kahvenin o en üst tadında hissetmek dinginliği işte öyle bir sabaha uyandım
bugün. Usulca izledim camdan geleni geçeni çöp konteyner kenarında duran
kedileri, hiç olmamışçasınaydı sanki bugüne kadar olanlar ve ben hiç bu kadar iyileşeceğimi
hiç düşünmemiştim. Haksızlık ne ağır bir kelime ben bunu bugün fark ettim ama
insana yaşarken de nasılda ağır gelmediğini anladım. Her koşulda güçlüdür insan
her aşamada savaşır gerek dürtüleriyle, gerek acılarıyla, gerek yaşatılanlarla
ama ne olursa olsun her karanlığın sonunda bir aydınlık olduğunu fark ettim zaten
hep bilirdim de hiç yaşamazdım.
Sokağa çıktığımda
her insana heyy başardım demek geldi içimden, koşarak yürümek kollarımı iki yana
açmak istedim. Son anda yüzümdeki anlamsız gülüşü görüpte bana bakanları fark
edince bunun iyi bir fikir olmadığını anladım…
Bayatlamaya yüz tutmuş bir kibrit çaksan
alevlenecek korların üzerini bazen külleriyle örtmek gerekiyormuş, işte ben bu
sabah külleri savurarak uyandım.
Daha da
savuracağım taa ki üzeri örtülüp toprağa karışana kadar…Bazen renkli kayıkları yüzdürmek gerekir nereye gideceklerini hiç bilmeden...
Mutlu sabahlar
olsun…
7 yorum:
sevgili reçel;Ataol BEHRAMOĞLU der ya hani " Değişmemelisin hiçbir şeyle bir bardak su içmenin mutluluğunu "...
Bu sabah o kadar çok umutsuz bakarken hayata;satırlarının arasında dalmışken renkli kayıklara,birden şairin sözlerini anımsattın bana.. Ve silkelenmeme sebep oldun sevgili reçelim :)
Sana kocaman bir teşekkür borçluyum..
Sevgiyle kucaklıyorum seni...
eğer buna sebep olduysam ne mutlu bana darmanım kucaklıyorum seni sevgiyle kal:)
Sende Canım.. ;)
Bloğun ismine bayıldım.
İçimi açan ferah sözlerinize de
Sevgiler
teşekkürler nilaycım benden de sana kocaman sevgiler:)
çocuklğum geldi aklıma :)
ahh cicileydi ahh çocukluk güzel şey bee :) keşek çocukluğumuza istediğimiz zaman gidip gelebilsek:)
Yorum Gönder