BİR EMEKTİR ÖĞRETMEN OLMAK

Bugün güzel bir gün, bugün büyük insan ulu önder Mustafa Kemal Paşa’nın liderliğinde bahşedilmiş amaçları sadece öğretmek olan güzel insanların ÖĞRETMENLERİMİZİN günü..

Bir çocuk elleri minicik anasından ilk ayrılışı, gözlerinde korkulu bakışlar nereye geldiğini niye geldiğini tam anlayamamış bir çocuk, ona uzanan ellere bakıyor, fark ediyor ki bu eller onunkilerden büyük bu benim öğretmenim galiba diyor.

Evet çocuk onun adı öğretmen; gözünde ki yaşlara teselli olmaya çalışır, cinsiyeti, dili, dini fark etmeden orda seninle ve yanından ayrılmaz, her cümlesinde koruyuculuk, yenilik, çağdaşlaşma arzusuyla konuşur.
Onun adı öğretmen yavruların yuvalarından sonra ilk adım attığıdır onun yanı, şaşkın bakışlarıyla ilk kavuştukları yerdir onun kucağı. Yılın son mevsimi olan Sonbahar dan başlayıp ta baharın yeni yeni dirildiği yaza kadar kaldığımız yerdir öğretmen kucağı. Bin sabırla bekleyip her defasında itinayla özenle yaklaşan öğrencilerinin ona emanet olduğunu her zaman bilir. Onun adı öğretmen çünkü daima öğretir…

Eskiden öğretmenlik daha mı güzeldi yada daha mı özveriliydi bilmiyorum ama eskilerde tebeşir vardı buram buram kokardı elleri öğretmenlerimizin, bazısının saçı beyaz, bazısının ise ilk işi, bıkmadan usanmadan anlatırdı sabırla özenle. Siyah önlüklerimiz vardı beyaz yakalarımız dantelden örülür annelerimizin büyük uğraşlarıyla hazırlardı. Her öğretmenler gününde elimizde çiçekler koşardık okula, ve birbirimizle yarışırdık en güzel çiçek benim ki diye ve hep birimizin ki hep en güzeli olurdu. Şimdilerde önlükler, çantalar ve kalemler bile değişmişken öğretmenlik mesleğinin hep aynı kalmasını umut ediyorum.

Öğretmenlerimiz , sadece bir gün değil yaptıklarıyla her gün hatırlanması gereken, büyüdüğümüzde sahip olduğumuz bütün bilgilerimizi konumumuzu sayelerinde kavuştuğumuz öğretmenlerimiz. Bir harf için günlerce uğraşan günün ilk ışıklarıyla başlayıp eve gittiğinde bile bizim çalışan öğretmenlerimiz. Derdini tasasını unutan ahlaklı, dürüst, bilgili öğrenciler yetiştirmek için çabalayan öğretmenlerimiz.

Bugün benim gibi 80 li yıllarda ilk öğrencilik deneyimini tatmış olanlar şimdi o dönemin öğretmenlerini hatırlaya biliyormuyuz? Belki kimimizin ki artık yok kimimizin ki çok yaşlı ama ben ilk öğretmenin olan Nilgün RUŞEN’i hiç unutmadım, sonrasında çok öğretmenim olmasına rağmen hani derler ya ilkokul başkadır beklide o yüzden yeride başka oluyor.
Bana emeği geçen gelmiş geçmiş bütün öğretmenlerimin ellerinden öpüyor, bugünlere gelmemde büyük rol oynayan bana karakterimi veren Nilgün Ruşen’e ayrıca saygılarımı sunuyorum.

Sizler var oldukça gelecek nesillerde var olacaktır. Sizler lideriniz Atatürk gibi daima geleceğe yatırım yapıyor olacaksınız.
Ne mutlu Türk olup öğretmen olana…Kıymetini umarım hep bilirsiniz…

Öğretmenler Gününüz Kutlu Olsun